RunTalks: City Run Fever De Schagen Editie

Het is leuk dat het event plaatsvindt in mijn eigen woonplaats, waar ik ook geboren en getogen ben.

Rond z’n 18e hing Rick van Ammers z’n voetbalschoenen aan de wilgen – niet vanwege blessures, maar omdat hij ontdekte dat hij eigenlijk veel beter rende… zonder bal. Bij atletiekvereniging TAS ’82 in Schagen begon hij met sprinten onder de begeleiding van Monique en Dick de Vries.

Toen er een roeivereniging in zijn woonplaats verscheen, stapte hij over op het water. Tien jaar lang was roeien zijn sport, totdat hij opnieuw in contact kwam met Monique. En daar was het hardloopvuur weer.

Inmiddels is Rick alweer vijf jaar op pad met een herkenbaar blauw T-shirt, te vinden bij allerlei hardloopevents. Waar hij vroeger uitblonk op de 100 en 200 meter, ligt z’n focus nu steeds meer op langere afstanden. Zo liep hij onlangs zijn eerste 30 kilometerwedstrijd en komt de marathon dichterbij – al geniet hij ook nog steeds van een snelle 10K.

Wat maakt de Schagen City Run volgens jou zo bijzonder? / Ga jij in TAC-blauw de race hardlopen?

Ik weet het, dit is het moment waarop ik zou moeten zeggen dat de Schagen City Run super speciaal voor me is. Maar om maar meteen met de deur in huis te vallen: dat is 'ie dus niet.



Ja, het is leuk dat het event plaatsvindt in mijn eigen woonplaats, waar ik ook geboren en getogen ben, maar de route zelf? Die ken ik inmiddels van binnen en van buiten, want het is precies mijn trainingsgebied.

Toch sta ik er elk jaar weer, in m’n blauwe shirt, aan de start. Want hoe vertrouwd de weg ook is, ik probeer altijd weer het beste uit mezelf te halen en een strakke tijd neer te zetten op de 10K.

Hoe gaaf is het als je van ‘tegenstanders’ eigenlijk samenlopers maakt, en elkaar nét dat extra zetje geeft?

Hardlopen kan soms een solo-sport zijn, maar hoe ervaar jij de kracht van de community bij een event als dit?

In de loop der jaren is hardlopen echt een belangrijk onderdeel van mijn leven geworden. Het is m’n uitlaatklep, een moment van ontspanning, maar ook iets wat me verbindt met anderen. Wat ik er zo bijzonder aan vind, is hoe makkelijk je – zeker bij The Athlete Club – sociaal contact maakt.



En het mooie? Dat stopt niet bij de club. Zelfs tijdens wedstrijden kun je elkaar aanmoedigen, motiveren, en soms trek je elkaar gewoon naar een nieuw PR. Hoe gaaf is het als je van ‘tegenstanders’ eigenlijk samenlopers maakt, en elkaar nét dat extra zetje geeft?

Heb je een specifiek doel voor deze race, of is het vooral genieten van de sfeer en het lopen?

Voor elke race stel ik mezelf het doel om een PR te lopen – dat houdt me scherp. Maar ik heb ook geleerd om realistisch te zijn. Soms zit het weer niet mee of voelt het lijf net wat minder, en dan is het oké om dat los te laten.
Wat ik ook echt leuk vind, is pacen voor iemand of een groepje. Op die momenten ben ik veel meer bezig met genieten tijdens de wedstrijd, in plaats van alleen maar strijden voor mijn eigen tijd. Als ik voor mezelf ga, komt het genieten meestal pas ná de finish – maar als pacer voel ik het onderweg al.

Gemiddeld train ik zo’n drie keer per week, waarbij ik het grootste deel op een lage hartslag loop.”

Hoe heb je je voorbereid op deze run? Heb je een gouden tip voor andere lopers?

Voor de Schagen City Run heb ik niet specifiek een op maat gemaakt schema gevolgd, maar hardlopen is wél een vast onderdeel van mijn week. Gemiddeld train ik zo’n drie keer per week, waarbij ik het grootste deel op een lage hartslag loop. Dat helpt me om een goede basisconditie te behouden zonder mijn lichaam te overbelasten.

Tegelijkertijd werk ik ook aan mijn snelheid. Dat doe ik bijvoorbeeld met sprint- en tempotrainingen, zodat ik mijn tempo scherp houd en mezelf blijf uitdagen. Het is voor mij een fijne mix tussen ontspannen duurtrainingen en doelgerichte prikkels – en dat werkt!



Wat is jouw favoriete moment tijdens een hardloopwedstrijd: de start, de flow onderweg of die magische finish?

Vroeger haalde ik het meeste plezier uit die keiharde eindsprint. Maar de laatste tijd merk ik dat ik juist steeds meer geniet van het stuk onderweg.
Dat heeft ook te maken met de afstand die ik loop. Bij een snelle 5 kilometer ben je vanaf het startschot aan het strijden, dan komt het genieten pas achteraf, als je op adem bent. Maar bij een halve marathon loop ik meer op gevoel, op een hartslag die ik goed kan volhouden. Dan is er ook ruimte om echt om je heen te kijken, het publiek mee te pakken en in het moment te zijn.

Voor mij zijn hardloopevenementen echt een must.
Ik loop niet om anderen te verslaan – ik zie medelopers niet als tegenstanders.

Wat wordt jouw ultieme finishbeloning? Een flinke friet mayo, een lange powernap of toch direct inschrijven voor de volgende race?

De ultieme finishbeloning is voor mij dat ik genoten heb tijdens een race. Natuurlijk is een PR altijd leuk, maar ik kan ook genieten als ik gewoon lekker gelopen heb, of juist iemand anders geholpen heb om een mooie tijd te lopen.

Wat zou je tegen iemand willen zeggen die twijfelt om zich in te schrijven voor een hardloopevent?

Voor mij zijn hardloopevenementen echt een must. Toch hoor ik geregeld van andere lopers dat ze zich niet inschrijven omdat ze bang zijn dat het te veel als een wedstrijd voelt. Maar eerlijk? Zo zie ik het totaal niet.

Ik loop niet om anderen te verslaan – ik zie medelopers niet als tegenstanders. Zeker omdat de toplopers vaak al minuten voor mij finishen, maak ik me daar helemaal niet druk om.

Dus als je twijfelt om mee te doen: schrijf je gewoon in! Zie het als een leuke, georganiseerde training. Loop je eigen tempo, haal eruit wat voor jóu goed voelt, en vooral: geniet van de sfeer en het samen lopen.

Dé vraag van de maand!

Stel, je mag één superkracht hebben tijdens de run: Nooit moe worden, altijd wind mee of supersnelle schoenen. Welke kies je en waarom?

Geef mij maar de Supersnelle Schoenen! Natuurlijk klinkt “nooit moe worden” of “altijd wind mee” ook verleidelijk, maar ik vind het juist mooi om mezelf uit te dagen – ook als de wind vol in m’n gezicht staat.
Het zoeken naar die balans tussen hard lopen en niet volledig in het rood gaan, dat spelletje maakt het voor mij interessant. En met een paar supersnelle schoenen aan m’n voeten? Dan vlieg ik er met plezier tegenin.



Wil je Rick volgen in zijn voorbereiding of benieuwd hoe hij het er vanaf brengt op raceday? Check zijn avonturen op Strava!

Fotocredits: @np_fotografie